- στοῖχος
- στοῖχος, ου, ὁ (Hdt. et al.; ins; POxy 1119, 12; Philo, Op. M. 141; Jos., Ant. 15, 413) a row in an ascending series, row, course of masonry (so SIG 970, 11) Hs 9, 4, 3.—DELG s.v. στείχω.
Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία. 2015.
στοῖχος
Look at other dictionaries:
στοῖχος — row in an ascending series masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στοίχος — ο / στοῑχος, ΝΑ 1. ευθύγραμμη διάταξη ή παράταξη, σειρά, αράδα, γραμμή (α. «παρατάχθηκαν σε τρεις στοίχους» β. «νῆσοι κατὰ στοῑχον κείμεναι», Θουκ. γ. «ὁ πρῶτος στοῑχος τῶν ἀναβαθμῶν», Ηρόδ.) 2. (δομ.) καθεμιά από τις οριζόντιες σειρές από πέτρες … Dictionary of Greek
στοίχος — ο σειρά: Παρατάχτηκαν σε τρεις στοίχους … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
στοῖχοι — στοῖχος row in an ascending series masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
στοῖχον — στοῖχος row in an ascending series masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σύστοιχος — η, ο / σύστοιχος, ον, ΝΜΑ αυτός που βρίσκεται στην ίδια σειρά ή στην ίδια τάξη με κάποιον άλλο, παράλληλος, ομοταγής («πῡρ καὶ γῆν καὶ τὰ σύστοιχα τούτων», Αριστοτ.) νεοελλ. φρ. α) «σύστοιχοι πόδες» ή «σύστοιχα μέλη» (σχετικά με τετράποδα ή… … Dictionary of Greek
ακία — Ο στοίχος στον βυζαντινό στρατό. Ονομαζόταν και λόχος ή κουντουβέρνιον. Το πεζικό παρατασσόταν σε όρδινα (ζυγούς), που συνήθως ήταν δεκαέξι. Τα όρδινα ήταν τοποθετημένα το ένα πίσω από το άλλο, σε διάταξη φάλαγγας, και ο αριθμός τους ήταν… … Dictionary of Greek
αντίστοιχος — η, ο (Α ἀντίστοιχος, ον) νεοελλ. αυτός που συνδέεται προς άλλον με σχέση ισότητας, ομοιότητας ή αναλογίας αρχ. 1. αυτός που βρίσκεται συμμετρικά τοποθετημένος απέναντι σε κάποιον 2. ίσος, όμοιος. [ΕΤΥΜΟΛ. < αντι * + στοιχος < στοίχος… … Dictionary of Greek
λαφρόστοιχος — η, ο αυτός που παρασύρεται και ακολουθεί χωρίς σκέψη πότε τον έναν, πότε τον άλλο, αφελής. [ΕΤΥΜΟΛ. < λαφρός + στοιχος (< στείχω «πορεύομαι»), πρβλ. σύ στοιχος] … Dictionary of Greek
μονόστοιχος — μονόστοιχος, ον (Α) (για το κριθάρι) αυτός που έχει μία μόνο σειρά κόκκων στο στάχυ («μονόστοιχος κριθή», Αθην.). [ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο) * + στοῖχος (πρβλ. ισό στοιχος)] … Dictionary of Greek
νομαδόστοιχος — νομαδόστοιχος, ον (Α) αυτός που επιστρέφει από τη βοσκή κατά στοίχους, κατά σειρές. [ΕΤΥΜΟΛ. < νομάς, άδος + στοῖχος (< στείχω), πρβλ. ισό στοιχος] … Dictionary of Greek
